In de context van een huurhuis verwijst het energielabel naar het energieprestatiecertificaat (EPC) dat vereist is voor woningen. Het EPC-label geeft aan hoe energiezuinig de woning is en is bedoeld om huurders en potentiële kopers te informeren over de energie-efficiëntie van het gebouw.
Het energielabel voor huurwoningen varieert ook van A tot en met G, waarbij A staat voor een zeer energiezuinige woning en G voor een woning met een hoog energieverbruik. Een energiezuinige woning kan lagere energiekosten met zich meebrengen, wat aantrekkelijk kan zijn voor huurders die hun energierekeningen willen verlagen.
Het energielabel voor huurwoningen wordt bepaald op basis van verschillende factoren, zoals de isolatie, de verwarmings- en koelsystemen, ventilatie en het gebruik van duurzame energiebronnen. Het label wordt vaak opgesteld door een energiedeskundige die de energieprestatie van de woning beoordeelt en het label toekent op basis van de resultaten.
Het energielabel voor huurwoningen is belangrijk omdat het huurders in staat stelt om de energie-efficiëntie van verschillende woningen met elkaar te vergelijken voordat ze een beslissing nemen. Het kan hen helpen bij het maken van een weloverwogen keuze en hen stimuleren om te kiezen voor een energiezuinige woning die mogelijk lagere energiekosten met zich meebrengt. Bovendien kan het energielabel huiseigenaren aanmoedigen om energiebesparende maatregelen te nemen om de energie-efficiëntie van hun woningen te verbeteren.
Een energielabel is een label dat huurders, verhuurders, kopers en huiseigenaren een beeld geeft van de energiezuinigheid van een woning. De gradaties in zuinigheid worden aangegeven met letters. Deze letters gaan van G naar A, waarbij G een totaal niet zuinige woning betreft en A++ het meest zuinig is. Wil jij graag meer weten over de verschillende labels? Huurstunt zocht het voor je uit.
Sinds 2015 heeft iedere woning een voorlopig energielabel gekregen, waardoor ieder gebouw geïndexeerd is. Dit label is gebaseerd op het bouwjaar van de woning en hoeft dus geen representatief beeld te geven van het daadwerkelijke label. Toch moet ieder huis wel een label overleggen, of het nu gaat om verhuur of koop. Voor 2015 kon men woningen ook indexeren, maar dat gebeurde toen door middel van de veel ingewikkeldere Energie-Index. De overheid vond dit te lastig en te duur en besloot het daarom makkelijker te maken door te controleren op 10 belangrijke onderdelen. Deze onderdelen zijn:
De kosten voor het aanvragen kosten nu ongeveer twee euro, terwijl de Energie-Index (Ei) tussen de 180 en 400 euro kostte. Helaas hadden veel woningbouwverenigingen huurwoningen al geïndexeerd volgens het oude principe. Deze indexering wordt hierdoor voor die woningen nog wel geaccepteerd. De energie-index werkt met verschillende klassen die gaan van minder dan 0,60 tot meer dan 2,70. Elke klasse heeft een eigen letter en op die manier kun je zien hoe zuinig de woning is.
Als een woning verhuurd wordt, is het de taak van de verhuurder om een energielabel te overleggen. Dit energielabel kan op drie verschillende manieren gegeven worden, namelijk:
Het is van belang dat je weet wat het energielabel van de huurwoning is, omdat hier huurpunten uit voortvloeien. Op basis van die punten wordt de huurprijs bepaald. Klopt het label niet bij de huurprijs, dan kun je hier als huurder tegen in beroep gaan door naar de Huurcommissie te stappen. In sommige gevallen kun je dan een huurverlaging afdwingen.