Een "all-in huurprijs" verwijst naar een huurprijs waarbij alle kosten en lasten zijn inbegrepen. Het omvat niet alleen de basis huurkosten voor het gebruik van een woning, maar ook de bijkomende kosten zoals water, gas, elektriciteit en eventuele servicekosten. Met een all-in huurprijs hoeft de huurder zich geen zorgen te maken over het apart betalen van verschillende nutsvoorzieningen of extra kosten, omdat deze al zijn opgenomen in de totale huurprijs. Het biedt dus een zekere mate van gemak en duidelijkheid voor huurders.
In sommige gevallen kiest de verhuurder ervoor om een all-in huurprijs af te spreken met de huurder. In deze gevallen weet de huurder niet precies wat er nu onder deze huurprijs valt. Welke kosten vallen bijvoorbeeld wel onder deze huurprijs en welke niet. Om wat orde te scheppen in deze chaos zal Huurstunt precies uitleggen welke kosten hieronder vallen en of het verstandig is een dergelijke all-in huurprijs te accepteren.
Als je bij een huurwoning de term all-in huurprijs ziet staan, zijn hier de kale huurprijs, servicekosten en de kosten voor nutsvoorzieningen bij elkaar opgeteld. Onder servicekosten wordt verstaan dat de verhuurder extra geld mag berekenen voor kosten die de verhuurder moet maken om het gebouw netjes en leefbaar te houden. Onder deze servicekosten vallen zaken, zoals:
Als er daarbij ook kosten voor nutsvoorzieningen gerekend worden, gaat het hierbij over het gebruik van water, gas, elektriciteit of een andere vorm van energie. Hierbij wordt er uitgegaan van een eigen meter, waardoor huurders enkel betalen voor eigen verbruik.
Sommige verhuurders zijn van mening dat andere zaken ook gerekend mogen worden tot de servicekosten of nutsvoorzieningen. Echter, mag dit in veel gevallen niet. Als jij bijvoorbeeld middels de servicekosten gemeentelijke heffingen betaalt, is dat fout. Deze zaken mogen wel verhaald worden op de huurder, maar niet middels de servicekosten.
Voor zowel huurder als verhuurder zijn er nadelen te noemen voor deze all-in huurprijs. Zo is het voor de huurder niet duidelijk waarvoor nu eigenlijk betaald wordt. Daarbij is het ook onduidelijk waar een eventuele verhoging voor doorgevoerd wordt. Zit deze verhoging in de nutsvoorzieningen of toch in de kale huurprijs? Door deze onduidelijkheden kunnen er snel discussies ontstaan waarbij er door de huurder naar de huurcommissie gestapt kan worden.
Zodra de huurder naar de huurcommissie stapt, beginnen de nadelen voor de verhuurder. In dat geval treedt de wet in werking (artikel 7:258 BW). De huurcommissie mag dan de huurprijs en het voorschotbedrag voor servicekosten vaststellen aan de hand van het puntenstelsel. In de praktijk betekent dit dat de huurcommissie de maximale huurprijs als uitgangspunt neemt en 55 procent hiervan als de huurprijs zal vaststellen. Dit houdt in dat de verhuurder drastisch minder geld kan gaan vangen voor dezelfde woning.
Kortom, het is voor beide partijen prettig om niet te kiezen voor een all-in huurprijs, maar de kosten te splitsen zodat zowel huurder als verhuurder inzichtelijk heeft wat waarvoor betaald wordt. Hierdoor kunnen veel conflicten vermeden worden.