Onderhuren is het proces waarbij een huurder zijn gehuurde woning geheel of gedeeltelijk verhuurt aan een derde partij, de onderhuurder, gedurende een bepaalde periode. Het onderhuren van een woning kan handig zijn voor huurders die tijdelijk elders verblijven, maar het is van cruciaal belang om de contractuele verplichtingen en wettelijke vereisten zorgvuldig te begrijpen.
In veel huurcontracten is het onderverhuren van de woning zonder toestemming van de verhuurder niet toegestaan. In veel gevallen is het daarom verplicht om de verhuurder op de hoogte te stellen van het voornemen tot onderhuren en om toestemming te vragen voordat het proces begint.
Lees ook: Je huurwoning onderverhuren; mag dat?
Een onderhuurder en de hoofdhuurder stellen doorgaans een apart onderhuurcontract op. Hierin worden de voorwaarden, huurprijs en verantwoordelijkheden van beide partijen vastgelegd.
Vaak blijft hoofdhuurder over het algemeen verantwoordelijk voor de betaling van de huur aan de verhuurder. Als de onderhuurder de huur niet overmaakt, is de hoofdhuurder hier dus vaak verantwoordelijk voor.
De onderhuurperiode wordt bepaald in het onderhuurcontract en kan variëren. Het kan voor een bepaalde tijd zijn of voor onbepaalde tijd, afhankelijk van de overeenkomst tussen de hoofdhuurder en onderhuurder. Daarnaast moet de prijs redelijk zijn. Deze wordt bepaald door de hoofhuurder. De verhuurder kan wel bepaalde beperkingen opleggen met betrekking tot de onderverhuurprijs.
Het onderverhuren van een woning zonder de toestemming van de verhuurder kan ernstige juridische en contractuele gevolgen hebben. Als de verhuurder ontdekt dat de huurder de woning stiekem heeft onderverhuurd, kan dit leiden tot juridische stappen. De verhuurder heeft het recht om het huurcontract te beëindigen en eventueel schadevergoeding te eisen. Ligt de verhuurder dus altijd van te voren in.